Bu günlerde aile vergilerini hazırlamaktan bu blogda çalışmaya kadar her şeyi yaparak masamda daha fazla zaman geçiriyorum. Bu nedenle çalışma alanım sürekli değişiyor. Dağınıklığı engellemek zor, bu yüzden, asla ihtiyacım olmayabilecek bir yığın şey yerine birden fazla amaca hizmet eden birkaç kaliteli ürünü yanımda tutmayı tercih ediyorum.

Planlayıcım, herhangi bir kırtasiyeciden alabileceğiniz o basit, telli defterlerden biri. Beyaz kağıt. Macera gibi el yazımı ve karalamalarımı satırlara dizecek düz çizgiler yok. Takıntılı bir not tutucuyum ve sayfaları kenar boşluklarına kadar yapılacaklar listeleri, kaba taslaklar ve blog gönderileri için fikirlerle dolduruyorum. Genelde her ay bir planlayıcı bitiriyorum.

Kim, ben mi? Organize olmak mı? Kocam size aksini söyleyebilir ama haftalık programımızı takip etmekte zorlanıyorum. Bilirsiniz: okul, yüzme, bakkal alışverişi, etrafı toplama, faturaları ödeme, randevuları hatırlama vb. Neyse ki evimizde hepimiz devreye giriyoruz. Hiç kimse her şeyi yapmaz. Ancak günümüzün daha sorunsuz geçmesine yardımcı olan küçük bir sırrımız var.

Çocuklarla nasıl uçulacağı, kamp tatillerine nelerin getirileceği, hangi valizin satın alınacağı, nereye gidileceği ve dünyanın hemen her köşesinde nelerin görülmesi gerektiği ile ilgili milyonlarca ipucu var. Bugün paylaşmak istediğim şey biraz farklı; geçen yaz Apalaşlar’da bir aile yürüyüşü sırasında keşfettiğimiz bir şey.